Behandel jongens en meisjes gelijk waar mogelijk en verschillend waar nodig.
Opvoeden is uitvinden. Het draait er steeds om wat dít kind nú nodig heeft. Maar realiseer je dat jongens gemiddeld wat onregelmatiger opgroeien. Zijn bij meisjes de functiegebieden in hun brein van meet af aan meer verbonden, bij jongens ontwikkelen die zich aanvankelijk meer gescheiden. Sommige functies ontwikkelen zich sneller, andere langzamer. Denk hierbij aan beweging, ruimtelijke oriëntatie, taal, vooruitzien, planning, empathie en meer executieve functies. Zij staan voor de opgave om hun vaak impulsieve energie in goede banen te leiden. Wat voor man willen zij worden? Door iets mee te maken, máken zij de nodige verbindingen en ontwikkelen zij hun (zelf-)inzicht. Zij leren vaak door trial-and-error. Daarom hebben zij meer tijd nodig voor hun volledige rijping of integratie van verschillende functies: meisjes tot 23, jongens tot 25 jaar. Daar goed op inspelen kan veel verschil maken in opvoeding en onderwijs.
Key issues zijn: al dan niet veilige gehechtheid aan ouders (volwassenen), de eigen rol van vaders en de ontwikkeling van taal en zelfreflectie, zelfmanagement en empathie. Verloopt dat gunstig dan zijn jongens en jonge mannen rijp voor hun constructieve deelname en bijdragen aan de maatschappij.
De posities, perspectieven en rollen van mannen en vrouwen zijn volop in beweging. Vraagstukken inzake duurzaamheid, klimaat en de perverse vrije markt plaatsen ons voor forse opgaven, terwijl oorlog, polarisatie en het verlies van politieke samenhang & leiderschap veel spanningen veroorzaken. Ook het werk verandert, denk bijvoorbeeld aan AI. Veel jongens en (jonge) mannen zien nieuwe mogelijkheden voor e en zinvol bestaan met een meer gelijke rolverdeling, beter zelfmanagement, ruimte voor hun gevoelens en meer intimiteit. Anderen laten zich nog beperken door achterhaalde mannelijkheidscodes (‘stoer’, ‘laat je niet kennen’ krijg macht over anderen, offer je mogelijkheden op om veel geld te verdienen). Zij werken keihard om met de opbrengst van dat harde werken de dingen te kunnen kopen die moeten compenseren voor dat harde werk. Zij vinden geen aansluiting. De coronacrisis heeft hen flink geraakt. Sommigen zitten in een identiteitscrisis; hun gevoel van eigenwaarde is beschadigd. Dit maakt hen mikpunt van extreme rattenvangers die van hun kwetsbaarheid gebruik maken.
Jongens reageren soms anders dan meisjes; vaker met agressie of door zich juist (extreem) af te sluiten. Wat hebben zíj nodig om empathie te ontwikkelen en hun eigen (soms seksuele) energie in goede banen te leiden? Als zij zich leren uitspreken, vooral ook over hun gevoelens of verwarring, kunnen zij steun zoeken bij elkaar en zich op constructieve wijze met anderen verbinden. In je eentje lukt het niet. Volwassenen kunnen hen bemoedigen en steunen.
Op de sitemap (zie bovenbalk) vindt u allerlei aspecten en mijn aanbod uitgewerkt.
